Data: 06-02-2003, autor: Jacko

Jacek Jarecki. Żaden z piłkarzy Śląska nie wpisał się w historię klubu tak mocno w tak krótkim czasie. Ten znakomity bramkarz rozegrał w Śląsku zaledwie 25 i pół meczu ligowego, ani razu nie grał w europejskich pucharach, nigdy też nie zagrał w żadnej reprezentacji. Mimo to wymienia się go w gronie najlepszych bramkarzy w historii Śląska. Był zawodnikiem wysokim (190 cm) ale dość sprawnym. Imponował spokojem, bronił z dużym wyczuciem a także szczęściem. W okresie gry w Śląsku wykazywał jeszcze pewne błędy w kierowaniu drużyną, wynikające z braku doświadczenia, ale z czasem wyeliminował je.

Karierę zaczynał w Bielawiance. Już od najmłodszych lat przejawiał duży talent. Silniejsze kluby (także Śląsk) starały się go pozyskać. Najbliżej miał do Wałbrzycha i po zdaniu matury w 1978 r przeszedł do tamtejszego Górnika, wówczas klubu II ligowego. Grał bardzo dobrze, trafł nawet do reprezentacji młodzieżowej na mecz z Czechosłowacją ale nie zagrał. Latem 1979 przeszedł do Śląska. Musiał jednak 2 miesiące pauzować, ponieważ były problemy ze zwolnieniem z Górnika. W Śląsku był dublerem Kostrzewy. W dwóch pierwszych sezonach rozegrał po 6 spotkań w ekstraklasie. Mimo to dostał powołanie do reprezentacji B na mecz z Węgrami. Tu również był tylko rezerwowym. Przełom nastąpił w 21.03.1982. W meczu z Zagłębiem Sosnowiec kontuzji doznał Kostrzewa. Jego miejsce zajął Jarecki i stał się rewelacją rozgrywek. Bronił znakomicie. Można powiedzieć, że w dużej mierze on ciągnął Śląsk w górę tabeli. Niestety po pechowo przegranym meczu z Wisłą w ostatniej kolejce Wrocławianie zostali "tylko" wicemistrzami Polski. Świetna gra Jareckiego spowodowała, że nieoczekiwanie stał się jednym z głównych kandydatów do wyjazdu na Mistrzostwa Świata w Hiszpanii. Znalazł się w 40-, a następnie 24-osobowej kadrze. Mówiło się, że to właśnie on będzie pierwszym zastępcą Józefa Młynarczyka. Niestety podczas ostatniego zgrupowania reprezentacji w RFN odłączył się od ekipy i pozostał nielegalnie za granicą. Co spowodowało taką decyzję u progu wielkiej szansy? Był to okres stanu wojennego, jednak najważniejszym impulsem była chęć dołączenia do swojej narzeczonej, byłej reprezentantki Polski w tenisie. Grał w Fortunie Koeln i należał do czołowych bramkarzy II Bundesligi. Karierę zakończył w 1983 roku. Zwolnił tym samym miejsce dla Adama Matyska, który od tego klubu zaczynał karierę w Niemczech. Matysek wiele wspominał o jego dużej pomocy na początku pobytu za granicą. Tak samo pomagał później Tomaszowi Bobelowi, również bramkarzowi Śląska, a potem Fortuny.

Niestety ciężka choroba nowotworowa zakończyła w 2002 roku jego życie. A miał wtedy zaledwie 44 lata ...