Borys pięknie rozpoczyna swoją historię

Karol Borys dość niespodziewanie wypełnił dziurę w środku pola pozostawioną przez Petra Schwarza, który zmaga się z kontuzją kostki. 15-latek miał 35 kontaktów z piłką, dwa kluczowe podania oraz zaledwie pięć razy rywale zdołali odebrać mu piłkę. Dla porównania Matias Nahuel jedenaście razy stracił futbolówkę.

PIAST MIAŁ BYĆ WERYFIKATOREM TALENTU

Mecz z zespołem Waldemara Fornalika miał sprawdzić, co na ten moment Śląskowi może dać Borys. Okazało się, że to jednak młody wychowanek WKS-u weryfikował stabilność defensywy Piasta. Karol radził sobie dobrze podczas pojedynków jeden na jeden oraz w grze kombinacyjnej na małej przestrzeni. Podczas boiskowych zachowań nie było widać u 15-latka nerwowości i stresu, był zupełnie spokojny i grał tak jak z kolegami na podwórku. Wielu kibiców myślało, że Borys nie poradzi sobie fizycznie z rosłymi i silnymi obrońcami z Gliwic, a tutaj wielkie zdziwienie, bo młodzieżowiec siłę rywali zwalczał zwinnością i nisko zawieszonym środkiem ciężkości.  Po zakończeniu meczu zdołaliśmy zapytać Borysa o kilka kwestii związanych z tym spotkaniem.

Czułem się dziś dobrze. Pierwszy kontakt z piłką dodał mi pewności siebie.  Nie stresowałem się, ponieważ lubię grać w piłkę i dobrze mi to wychodzi, a jeśli coś sprawia mi przyjemność to się tego nie boję. Najważniejsze dla mnie jest granie w środku pola, a to czy zagram wyżej, czy niżej nie ma dla mnie znaczenia. Zaskoczyło mnie, że nie byłem agresywnie atakowany z każdej strony i miałem czas na spokojne granie, tak jak lubię. Myślałem, że Piast będzie grał twardo i starał się od razu odbierać piłki. Od października jestem już w szatni Śląska i dobrze się tutaj czuję

- powiedział Karol Borys.
 

WYRÓŻNIAŁ SIĘ OD MAŁEGO

Karol Borys jest w Śląsku Wrocław od najniższych roczników akademii i już w wieku siedmiu lat zdecydowanie się wyróżniał. Często na oficjalnej stronie klubowej pojawiały się urywki jego zagrań, albo popisowe sztuczki. Kto by wtedy pomyślał, że ten nastolatek będzie mierzył się w barwach WKS-u z obrońcami Piasta.

Borys wyróżniał się w gronie zawodników akademii fenomenalnym dryblingiem, zwinnością, szybkością. Kiedy po raz pierwszy z nim trenowałem widziałem niewątpliwą jakość, był nie do zatrzymania nawet przez najlepszych obrońców. Mieliśmy wtedy około siedem lat, ale mimo upływu czasu pamiętam go bardzo dobrze. Zawsze Karol na treningi przyjeżdżał ze swoim tatą, który wiedział, że syn ma ogromny potencjał, który bardzo się poświęcał i angażował w jego rozwój. Sam fakt tego, iż dojeżdżali na treningi samochodem około godzinę w jedną stronę, jest wyczynem dla człowieka regularnie pracującego

- powiedział w krótkiej rozmowie były zawodnik Akademii Śląska Damian Załęski.

Karol sukcesywnie przechodził przez wszystkie roczniki w młodzieżowej akademii, często grał z zawodnikami o rocznik starszymi albo nawet więcej. Dlatego nie powinno nikogo dziwić, że wygląda on mentalnie na piłkarza starszego. Jeśli przebywa się z osobami starszymi to łapię się klimat ich rozmów, a w przypadku piłki nożnej klimat ich gry. 

W karierze Borysa duży udział mają także jego rodzice, którzy (w szczególności tata) wozili go na treningi mimo, że mieli bardzo daleko do ośrodku treningowego WKS-u. Talent Karola odkryli szybko, także trenerzy w Polskim Związku Piłki Nożnej powołując go na zgrupowanie w marcu 2019 roku.