Piłkarze Śląska Wrocław na wielkich imprezach młodzieżowych

BRĄZOWI MEDALIŚCI
Pierwszy wrocławski akcent pojawił się na Mistrzostwach Europy U18 w 1974 roku. Polacy wywalczyli brązowe medale, a Wojskowych reprezentował bramkarz Jacek Wiśniewski. W kadrze znaleźli się również Tadeusz Pawłowski i Władysław Żmuda, którzy wkrótce mieli trafić na Oporowską. Cała trójka miała później udział w pierwszej złotej erze w historii klubu – trzecie miejsce w lidze (1975), zwycięstwo w rozgrywkach Pucharu Polski (1976), ćwierćfinał Pucharu Zdobywców Pucharów, mistrzostwo Polski (1977) oraz wicemistrzostwo Polski (1978). Pawłowski zdobył jeszcze wicemistrzostwo Polski w 1982 roku. Popularny „Tedi” był także trzykrotnie trenerem pierwszej drużyny, a także dyrektorem sportowym i dyrektorem akademii. W fazie eliminacyjnej brał także udział Jerzy Kasalik, który reprezentował barwy Śląska jako zawodnik, a później trener.
W 1978 roku Polacy powtórzyli ten sukces, a wśród medalistów znalazło się dwóch zawodników Śląska – Krzysztof Jarosz i Jacek Nocko. Pierwszy grał w Śląsku na przełomie lat 70. i 80., drugi zaś zgromadził na swoim koncie blisko 250 występów w trójkolorowych barwach. Nocko może dopisać do swoich triumfów mistrzostwo oraz dwa wicemistrzostwa Polski, a także zdobycie Pucharu Polski.

HISTORYCZNI UCZESTNICY MUNDIALU
W 1979 roku Polska po raz pierwszy brała udział w Młodzieżowych Mistrzostwach Świata. Zajęła tam czwarte miejsce, przegrywając w meczu o brąz w serii rzutów karnych z Urugwajem. W reprezentacji występowali wówczas Mirosław Pękala oraz Paweł Król. Pierwszy z nich był jednym z największych talentów w historii Śląska, jednak jego kariera nie potoczyła się tak, jak powinna. Przez długi czas dzierżył miano najmłodszego debiutanta w lidze w zielono-biało-czerwonych barwach, jednak ten tytuł niedawno przejął po nim Karol Borys. Pękala zdobył ze Śląskiem dwa wicemistrzostwa Polski. Podczas mundialu Król reprezentował barwy Odry Opole, lecz po przeprowadzce do Wrocławia, stał się jednym z najlepszych środkowych obrońców w historii klubu z Oporowskiej. Na swoim koncie ma wicemistrzostwo, Puchar oraz Superpuchar Polski.

PODCAST: Śląsk na sprzedaż!

MUNDIALOWYCH I EUROPEJSKICH ZMAGAŃ CIĄG DALSZY
Kolejne dwa lata to dwukrotne wicemistrzostwo Europy juniorów. W obu przypadkach selekcjonerem był Henryk Apostel – były zawodnik oraz jeden z najlepszych trenerów w historii Śląska (w 1987 roku zdobył z Wojskowymi Puchar i Superpuchar Polski). Jego sylwetkę przedstawiliśmy TUTAJ. W 1980 roku w kadrze narodowej było aż trzech graczy WKS-u. Do Pękali dołączyli Ryszard Tarasiewicz i Jerzy Matys. Tarasiewicz to legenda klubu i jeden z najlepszych piłkarzy w jego historii. Z Trójkolorowymi zdobył wicemistrzostwo, Puchar oraz Superpuchar Polski, a jako trener awansował z III do I ligi oraz zdobył Puchar Ekstraklasy). Matys był solidnym pomocnikiem, który w latach 80. rozegrał blisko 100 spotkań w zielonej koszulce.
Rok później w reprezentacji znalazło się pięciu piłkarzy związanych później ze Śląskiem. Henryk Majer i Robert Majewski odbywali w Śląsku służbę wojskową i nie zagrali w lidze. Krzysztof Walczak w kolejnych latach był czołowym strzelcem ligi w barwach Polonii Bytom i GKS-u Katowice. W Śląsku rozegrał kilka spotkań, nie zdobywając żadnej bramki. Ponadto w rozgrywkach Pucharu Polski w meczu z Bałtykiem Gdynia zawiódł w konkursie rzutów karnych. Gole strzelał tylko w rezerwach. Robert Grzanka i Modest Boguszewski w trakcie mundialu byli zawodnikami Motoru Lublin. W kolejnych latach razem reprezentowali barwy Śląska, ale tylko Boguszewski może pochwalić się sukcesami. Podczas pięciu lat spędzonych we Wrocławiu zdobył Puchar i Superpuchar Polski, a także zadebiutował w seniorskiej reprezentacji Polski.
W 1983 roku kadra Polski U20 wywalczyła trzecie miejsce na Mistrzostwach Świata w Meksyku. Powołani na turniej finałowy zostali Mirosław Mysliński i Bolesław Błaszczyk, którzy parę lat później odbywali w Śląsku służbę wojskową. Błaszczyk zdołał zagrać w pierwszym zespole, a Mysliński brylował tylko w rezerwach.

PROBLEM Z WYKORZYSTANIEM POTENCJAŁU
Rok później reprezentacja Polski U18 wywalczyła trzecie miejsce na Mistrzostwach Europy w ZSRR. Liderem kadry był Andrzej Rudy – jeden z najlepszych piłkarzy w historii Śląska. Zdobył z klubem Puchar oraz Superpuchar Polski. W obronie grał nieco zapomniany Dionizy Nowak. Świetny motorycznie, ambitny i waleczny. Nigdy jednak nie zadebiutował w pierwszym zespole. W jego przypadku do wielkiego talentu nie dojechała głowa. Podobny problem pojawił się u Dariusza Marciniaka. W trakcie mundialu był związany z Widzewem Łódź. Później dołączył do Śląska, z którym zdobył Puchar oraz Superpuchar Polski. Wielu ekspertów wspomina go jako zdolnego napastnika, o którego w pewnym momencie pytały czołowe europejskie kluby. Nigdy nie osiągnął pełni swojego potencjału. W kadrze Polski był także Piotr Haśko z Pafawagu Wrocław, a do Śląska trafił tuż po mistrzostwach. W pierwszym zespole rozegrał tylko kilka meczów. Mocnymi punktami reprezentacji byli dwaj zawodnicy, którzy przez lata byli czołowymi ligowcami, a do Śląska trafili u schyłku karier. Mirosław Jaworski rozegrał w lidze 327 spotkań. Barwy Śląska reprezentował podczas służby wojskowej w 1989 roku. Przyczynił się do uratowania ligi, będąc rewelacją wiosny. Tomasz Cebula był przez lata jednym z najefektywniej grających piłkarzy w lidze. Występował w seniorskiej reprezentacji Polski, jednak nigdy nie zrobił kariery na miarę możliwości. Do drugoligowego Śląska został ściągnięty 10 lat po Jaworskim przez Wojciecha Łazarka.

OLIMPIJCZYCY
Kolejny turniej z udziałem ludzi związanych ze Śląskiem to Igrzyska Olimpijskie w Barcelonie w 1992 roku. Przed samym turniejem z powodu kontuzji Mirosław Drączkowski. Pomimo jego absencji, można się doszukiwać dwóch wrocławskich akcentów. Szkoleniowcem był Janusz Wójcik, który wiosną w 2001 roku był trenerem Śląska. Kolejnym człowiekiem związanym z Trójkolorowymi, który wystąpił na tym turnieju był Radosław Majdan, mający w swoim CV występy w Śląsk Blind Football.

ZŁOCI MEDALIŚCI
W tym samym roku reprezentacja Polski U16 wywalczyła mistrzostwo Europy, a rok później czwarte miejsce na mistrzostwach świata. W kadrze byli wychowanek Śląska Tomasz Kosztowniak, Marek Kowalczyk (wychowanek Włókniarza Wrocław, po złotym medalu MME przeszedł do Śląska) oraz zawodnik Rakowa Częstochowa Jacek Magiera.

KOLEJNE MEDALE
W 1995 roku na mistrzostwach Europu U17 zagrali Ireneusz Kowalski, który właśnie przechodził z Parasola Wrocław do Śląska oraz Krzysztof Wołczek, który z wrocławskim klubem zdobył mistrzostwo oraz wicemistrzostwo Polski, a także Puchar Ekstraklasy. Podczas turnieju Wołczek był zawodnikiem Wratislavii.
Pod koniec ubiegłego stulecia pojawiła się reprezentacja juniorów prowadzona przez trenera Globisza. Przez parę lat mieli dominować na europejskich boiskach, a po kolejnych kilku przynieść Śląskowi drugą złotą erę. W 1999 roku na mistrzostwach Europy U16 Polska wywalczyła srebrne medale, a w jej składzie byli Łukasz Madej (złoty i srebrny medalista mistrzostw Polski ze Śląskiem) oraz Sebastian Mila (Puchar Ekstraklasy, Superpuchar Polski oraz wszystkie stopnie podium mistrzostw Polski). Mila jest jednym z najlepszych graczy w historii klubu i z pewnością najlepszy niepochodzący z Dolnego Śląska. W 2001 roku kadra prowadzona przez Globisza wywalczyła tytuł mistrza Europy U18. Oprócz Mili i Madeja, w jej składzie pojawiło się wielu zawodników związanych ze Śląskiem. Byli to Tomasz Kuszczak (bez debiutu w Śląsku, jedyny triumfator Ligi Mistrzów z przeszłością w WKS-ie, czterokrotny mistrz Anglii, na koncie ponad 300 meczów na Wyspach), Mateusz Żytko (w Śląsku zagrał 53 ligowe spotkania) oraz Przemysław Kaźmierczak (do Śląska trafił 10 lat później, z którym stanął na wszystkich stopniach podium mistrzostw Polski, a także zdobył Superpuchar Polski). W 1999 roku Kuszczak, Madej i Mila grali również na Mistrzostwach Świata Juniorów U17.

POZOSTALI REPREZENTANCI
W międzyczasie w 2000 roku na mistrzostwach Europy U17 grał Antoni Łukasiewicz. W Śląsku grał w latach 2008 – 2011 i wywalczył Puchar Ekstraklasy oraz wicemistrzostwo Polski. Jako zawodnik WKS-u zagrał też w seniorskiej reprezentacji Polski.
W 2002 roku na mistrzostwach Europy U17 zagrali Marcin Kowalczyk (trzecie miejsce w lidze w barwach Śląska w 2013 roku) oraz Michał Pędzich, z którym wiązano spore nadzieje. Swojego potencjału nigdy nie zrealizował.
W 2004 roku na młodzieżowych mistrzostwach Europy zagrali ponownie Kowalczyk, Michał Ilków-Gołąb (wówczas reprezentował barwy Polaru Wrocław, w Śląsku grał w II lidze), legenda Śląska Piotr Celeban (rekordzista pod względem występów Śląska w ekstraklasie, najskuteczniejszy obrońca w historii ligi, stanął na wszystkich stopniach podium, a także zdobył Puchar Ekstraklasy).
Dwa lata później na młodzieżowych mistrzostwach Europy zagrał Jarosław Fojut. Do Śląska trafił w 2009 roku, z którym wywalczył mistrzostwo i wicemistrzostwo Polski.
Ostatnim akcentem wrocławian na wielkich imprezach młodzieżowych był występ Adriana Łyszczarza i Marcela Zylli na mistrzostwach świata U20, rozgrywanych w Polsce. Opiekunem kadry był obecny szkoleniowiec Wojskowych Jacek Magiera.
Z biegiem czasu dowiemy się, jak zaprezentują się na trwających mistrzostwach Karol Borys i Krzysztof Kurowski i jakie zrobią kariery.